پاسخ گندم رقم بم به اثرات متقابل شوری آب آبیاری و سطوح مختلف کود سولفات پتاسیم

چگونگی تاثیر تنش شوری بر نیاز غذایی گیاهان یکی از چالش‌های تغذیه گیاهی می باشد. در برخی از منابع، مصرف بیشتر کودهای شیمیایی از جمله کودهای نیتروژنی، فسفری و پتاسیمی در شرایط شور نسبت به شرایط غیر شور توصیه شده است. اما، در برخی دیگر از منابع، مصرف کمتر و یا مصرف یکسان کود در شرایط شور و غیر شور پیشنهاد شده‌است. پژوهش اخیر در راستای بررسی نیاز کودی گندم (رقم بم) در شرایط مختلف شوری آب آبیاری در مزرعه تحقیقاتی مرکز ملی تحقیقات شوری واقع در یزد اجرا شد. این تحقیق دارای سه سطح شوری آب آبیاری 1.88، 7.22 و 14.16 دسی زیمنس بر متر و چهار سطح کود سولفات پتاسیم شامل صفر، 100، 200 و 300 کیلوگرم در هکتار بود. آزمایش در قالب طرح آماری بلوک های کامل تصادفی به صورت اسپلیت پلات با سه تکرار اجرا شد. نتایج نشان داد که با افزایش شوری آب آبیاری از 1.88 به 7.22 دسی زیمنس بر متر، عملکرد دانه و کاه گندم کاهش معنی داری نداشت. با افزایش شوری آب آبیاری به 14.16 دسی زیمنس بر متر، عملکرد دانه و کاه حدود 50 درصد کاهش یافت. بررسی اثرات متقابل شوری و کود سولفات پتاسیم نشان داد که مصرف کود سولفات پتاسیم تاثیر معنی داری بر عملکرد دانه و کاه گندم در هیچیک از سطوح شوری مورد مطالعه نداشت. بنابراین، فرضیه افزایش تحمل به شوری گندم با مصرف کود پتاسه در شرایط مزرعه ای این تحقیق مردود شد. به طور کلی، برای تولید حدود 6 تن دانه و 9 تن کاه گندم در شرایط گرم و خشک استان یزد و در خاک آهکی با پتاسیم قابل جذب معادل 150 میلی گرم در کیلوگرم خاک که با آب با هدایت الکتریکی 1.88 تا 14.16 دسی زیمنس بر متر آبیاری شود مصرف کود سولفات پتاسیم ضرورتی ندارد.